Guadeloupe – Eilandhopping

Les Saints
Oh, wat was Terre-de-Haut leuk! Ik vond het er heerlijk knus, zonnig, kleurig en vrolijk! De ligging van mijn airbnb was perfect; 5 minuutjes lopen van het centrumpje (maar zonder de drukte), direct aan het water & strand en met een flinke veranda om van het geweldige uitzicht op de baai te genieten. Én… ik kon met warm water douchen!!
Wat me opviel was dat het niet zo bizar groen was als Dominica; hier waren bv glooiende heuvels zonder bomen, waardoor het er veel rustiger uit zag. Best wel even fijn.
Meteen op de eerste dag ontmoette ik Ebo, een landgenoot, die in dezelfde airbnb verbleef. We besloten ’s avonds wat te gaan drinken in de hoofdstraat (het is er zó klein dat de benaming dorp of stadje eigenlijk al teveel is) en werden verrast door een groep trommelende locals. Heerlijk ritme.
Hij was al 3 maanden onderweg, had er nog twee te gaan en was al op bizar veel plaatsen geweest in die 3 maanden (en op andere reizen). Genoeg verhalen te vertellen dus.
De volgende dag heb ik hardlopend het noordelijk deel van het eiland verkend. Wát een genot om weer te kunnen rennen! Er waren wel wat heuveltjes, maar die waren doable. Niet zo steil of eindeloos hoog zoals in Dominica… In de middag zijn Ebo en ik naar Grande Anse (een groot strand aan de oostkust) gewandeld. Het lag vol met opgedroogd bruin zeewier, zoals alle stranden aan de oostzijde van de eilanden waar ik ben geweest. Daar zijn de eilandbewoners niet zo blij mee; het stinkt en jaagt de toeristen weg… Naast dit ruige strand lag een landingsbaan, er stond niet eens een hek omheen, dus even erop geweest. Hoe vaak heb je die kans? :D We liepen via een andere weg terug naar de westkant en gingen op zoek naar een strandje (Sugerloaf Beach) dat bekend staat om mooi snorkelgebied. Dat viel wat tegen, maar wel heel lekker gezwommen en genoten van de vele verschillende vergezichten op de vele eilandjes van Les Saintes. Vervolgens moesten we haast maken, want we wilden de zonsondergang zien vanaf de hoogste berg van het eiland (Le Chameau). We vonden een klauterpaadje dat -voor mijn gevoel verticaal- naar de top op 310m hoogte leidde en het is ons gelukt (in ong. een half uur…pffff) om de zon te zien ondergaan vanaf de top. Hijgend en gutsend van het zweet, maar het was het waard! Daarna zijn we via de gewone weg weer naar beneden gelopen in het licht van de bijna volle (super)maan. Na één dag het eiland te hebben verkend, waren er nog maar 3 strandjes ongezien… Had ik in ieder geval nog iets te doen in de resterende dagen!
In de dagen erna heb ik lekker geluierd op de veranda, stukjes gezwommen en hardgelopen, gewinkeld in het gezellige hoofdstraatje, dingen op internet gedaan (zo’n verademing om weer even goed werkende wifi te hebben!), op strandjes liggen zonnen; gewoon al die dingen die het leven zo aangenaam maken ;)
Ineens herinnerde ik me dat ik de andere eilandjes -die ik vanaf de veranda kon zien- ook wilde bekijken. Dus kocht ik een retourtje met de ferry naar het eiland Terre-de-Bas van Les Saintes. Er zijn trouwens nog wel meer eilandjes hier, maar de meesten zijn niet meer dan een grote rots en ze zijn onbewoond, dus die liet ik voor wat het was en keek ernaar vanaf de veranda. Terre-de-Bas ben ik helemaal rondgewandeld (inclusief een hike en een duik in zee) en toen ik weer terug was bij de ferry, stond de teller op 12km. Zo’n heerlijk, schattig, klein eilandje!
Op mijn laatste dag heb ik ’s ochtends hardgelopen naar het verste strandje (Plage Crawen) in het westen en daar nog even lekker een duik genomen en op het strand gelegen. Een heerlijke afsluiter op een prachtig plekje. Terug in de airbnb pakte ik mijn spullen om met de rechtstreekse ferrie naar Marie Galante te gaan - het platte ‘pannenkoek’ eiland. Ik merkte dat ik het best wel jammer vond om weg te gaan van dit vrolijke, zonnige, lieve eilandje…

Marie Galante
Wow… Wat een totaal ander eiland…
Na een behoorlijk hobbelig tochtje met de veerboot (pal oost; tegen wind én golven in) kon ik na een uurtje gelukkig alweer voet aan wal zetten. Mijn airbnb-host Jean Bernard stond op me te wachten aan het einde van de steiger waar we aanmeerden. Daar stond ook zijn auto, dus ik hoefde geen stap te lopen met mijn rugtas. Best fijn voor een keertje, al is ie echt niet zo zwaar...
Marie Galante heeft in totaal drie (haven)stadjes. Ik kwam aan in Saint Louis en verbleef (in mn uppie) op het kajuitjachtje van JB dat aan een steiger lag in de haven van Grand Bourg. Capesterre is het derde stadje. Het eiland is rond en heeft een doorsnede van ong. 10km (het is een stuk groter dan Les Saintes, maar nog steeds behoorlijk klein). Het was even wennen op de boot (veel gekraak en gewiebel), maar het was heerlijk om weer eens alles voor mezelf te hebben. Mijn eigen plekje!
De volgende dag nam JB me mee op roadtrip over het eiland. Na 1,5 uur waren we weer terug en had ik alle strandjes, een bijzondere rotsformatie (Guele Grand Gouffre) en heel veel suikerriet gezien. Dit was ook zo’n beetje alles wat er te zien was op Marie Galante… Het was bewolkt en dat maakte het geheel wat somber, dat samen met het feit dat het er uitgestorven leek -geen locals, geen toeristen… het was er echt héél erg rustig…- zorgde ervoor dat ik niet zoveel zin had om hier veel te ondernemen. En omdat er verder toch maar weinig te doen was, heb ik in de dagen erna heerlijk in een ‘bubbel’ op ‘mijn’ bootje geleefd; (veel) slapen, zonnen, netflixen, koken, lezen, zonsondergangen bekijken, de vele indrukken van de afgelopen maanden laten bezinken, enz. Af en toe kwam ik van het bootje af om te hardlopen (de wegen langs de kust waren heerlijk vlak), boodschappen te halen en wat (kleding) te shoppen. Na een paar dagen werd ik tóch nieuwsgierig naar de rest van het eiland en huurde een fiets; een mountain-e-bike! Ik vond de 'e' een beetje overdreven; het is hier toch plat? Ik ben -als Hollander- een beetje fietsen toch wel gewend? Maar wat was ik er blij mee! Marie Galante is helemaal niet zo vlak. Ja, als je het vergelijkt met de andere eilanden of met Frankrijk, dán is het hier echt heel vlak, maar voor een Hollander uit de polder was dit NIET vlak. Hahaha. Én het waait er continue behoorlijk hard… daar was die accu ook wel fijn voor. Het hele eiland ben ik rondgefietst (pas halverwege heb ik de e-hulp ingeschakeld) en na ong. 50km was ik weer op het beginpunt. Het meest trots was ik op dat ik het had volgehouden op dat vreselijke vrouwonvriendelijke zadel, maar aan de andere kant; ik had niet echt een keus… Onderweg had ik nog even een ontspannen stop gemaakt op het mooiste strand hier: Anse Canot. Een prachtig wit strand aan een mega turquoise zee, geflankeerd met wat rotsen en palmboompjes; hoe idyllisch wil je het hebben?
Ik was uiteindelijk best wel blij dit eiland weer te verlaten; een paar dagen in mijn uppie vind ik heerlijk, maar hier begon ik me toch echt wel een beetje alleen te voelen… (dat internet niet goed werkte, hielp ook niet mee…). JB had me nog uit eten genomen ter afscheid en de dag erna vertrok ik met de ferry naar het volgende eiland. De ferry vertrok uit hetzelfde haventje als waar ik lag, dus dat was perfect!

Guadeloupe (het ‘hoofd’-eiland)
Het was supermooi weer toen ik vertrok. Dit keer met een grote ferry en ‘zwevend’ ging ik naar Guadeloupe. Nergens last van. Heb zelfs een beetje geslapen. Heerlijk tochtje!
Bij aankomst in Point-a-Pitre was het bijna donker (en niet omdat het avond werd) en werd ik verwelkomd door een grote industriële haven en even verlangde ik terug naar Marie Galante met mooi weer en kleine haventjes… Héél even maar, want ik wist eigenlijk wel zeker dat het hier leuk zou worden.
En ja, hoor, zodra ik van de boot af stapte, begon de zon te schijnen en ging ik vrolijk en vol goede moed op zoek naar mijn airbnb. Ik had behoorlijk wat instructies gekregen en ging eerst op zoek naar een bus. Bij een groot busstation naast de ferry werd ik doorverwezen naar een ander groot busstation, maar ik had geen idee waar die was. Ik begon te lopen in de richting die was aangewezen en stopte bij een klein tentje langs de weg om een broodje te kopen. Daar stelde ik mijn vraag nog een keer en een andere klant bood vriendelijk aan me erheen te brengen in zijn auto. Perfect! 5 minuten later werd ik bij het juiste busstation afgezet en stapte ik in de bus die al klaar stond. Ruim een half uur en heel veel indrukken later (ze hebben hier zelfs Mc Donalds -> die M heb ik al maanden niet gezien!) moest ik overstappen in St. Anne. Daar heb ik heeeeeeel lang gewacht en uiteindelijk kwam er een bus die me verder meenam richting de airbnb. Vervolgens heb ik nog een kwartiertje gewandeld en vond ik het huis van Corinne in een hele rustige omgeving (fijn). Ik heb daar een ruime kamer met eigen badkamer en aangezien zij docente Duits is, kan ik hier mooi even mijn Duits opfrissen ;)
Het voelt hier fijn en er is ontzettend veel te doen… (dit eiland is gróót!) > ik ben benieuwd naar mijn volgende avonturen!

À la prochaine!
Wieteke