Stilte... silence... silencio......

Nou.... Niet dus! Na drie hele dagen de meditatietraining gevolgd te hebben, besloot ik op de vierde dag te vertrekken en mijn tijd op een nuttigere manier te gaan besteden. Ongetwijfeld zal deze training voor veel mensen van groot nut zijn, maar dit was voor mij niet het juiste moment om dit te doen. Al betwijfel ik of dat moment ooit nog zal komen, want ik voelde me er ook niet echt prettig.

Voordat iedereen denkt dat het de stilte was die me opbrak; dát was het NIET! Ik hou van stilte! Ik keek daar ook echt naar uit; verplicht stil zijn!! Als ik alleen ben (daarom weet bijna niemand dit, want er is nooit iemand bij, hahaha) is het vaak helemaal stil om me heen! Ik praat graag, dat klopt, maar daar heb ik wel een tweede persoon bij nodig en het liefst iemand waarmee ik bekend ben. Dat maakt het namelijk allemaal een stukje gezelliger!! Op het moment dat ik de taal niet goed spreek (zoals regelmatig is voorgekomen in de afgelopen maanden), geen zin heb in social talk met vreemden (ook heel vaak voorgekomen de laatste tijd) en gewoon zin heb om me terug te trekken, dan praat ik zó een paar dagen niet! Niet praten is mij dus absoluut niet vreemd. Vind het heerlijk! Tijdens de training móest ik elke dag een beetje praten, omdat me met regelmaat vragen werden gesteld door de leraren/assistenten. Dát vond ik juist jammer!!

Nee, het was iets anders waardoor ik verkoos te vertrekken... 12 uur per dag werd je geacht te mediteren; 12 uur! Dit speelde zich af tussen 4:30 en 21:00, met de nodige pauzes, maar dat waren er niet veel! En in die pauzes had je niet veel keuze wat te doen; op je bed liggen/zitten, door de tuin lopen of ergens buiten op een bankje zitten (zonnebaden was verboden, want zou zorgen voor afleiding, net als sporten ed), eten (als het etenstijd was), douchen, kleding wassen en dan ben je er wel! Ohja, je mocht natuurlijk ook altijd extra mediteren, maar dat was voor mij écht niet weggelegd! Dit wist ik uiteraard van tevoren, maar kon niet inschatten wat dat met me zou doen; het is echt héél anders als je er daadwerkelijk bent! Eigenlijk had ik me hiervoor alleen maar opgegeven uit pure nieuwsgierigheid. Dat was ook eigenlijk mijn hele motivatie; uitzoeken wat tien dagen in stilte en meditatie met me zouden doen. Blijkbaar is dat niet de juiste motivatie om hieraan te beginnen... Blijkbaar moet je gemotiveerd zijn om jezelf binnenstebuiten te keren en het diepste uit jezelf naar boven halen, zodat al je problemen opgelost kunnen worden... Ik heb geen problemen (althans zo voelt dat nu!), voelde me superlekker in mijn vel en was dus niet gemotiveerd om zo hard te werken. En dat was te merken; ik bakte niets van de meditatie! Er zat veel te veel informatie in mijn hoofd; herinneringen van mijn reis, plannen voor daarna, dingen die ik persé wilde onthouden enz. Het lukte me niet om mijn hoofd leeg te maken en -kwam ik achter- dat wilde ik ook helemaal niet! Vond het allemaal veel te leuk wat er in mijn hoofd omging! Wel kwam ik er nu achter dat ik het nodig heb om alles wat door mijn hoofd gaat van me af te schrijven...(zodat het rustig en overzichtelijk blijft in mijn hoofd) en dat kon nu dus niet. Kleine crisis! Maar niet groot genoeg om me toch eindelijk tot die meditatie te zetten, want normaal gesproken heb ik tóch altijd wel een mogelijkheid om te schrijven!
Maar wat mij het meeste tegen de borst stuitte was de meditatietechniek en hoe deze aan de cursisten werd medegedeeld. Ik had daar geen goed gevoel bij en dát was uiteindelijk wat mij deed beslissen om te vertrekken. Hier wilde ik geen deel van uit maken. Dit paste niet bij mij.

Dat het anders is gelopen dan ik had bedacht, betekent niet dat het me is tegen gevallen of dat ik teleurgesteld was. Alles behalve -dat heb ik wel tijdens het varen/reizen geleerd-; ik ben weer een hele ervaring rijker en heb er mooie dingen van opgestoken. Zoals dat ik me nu dubbel besef hoe goed ik mijn vel zit en hoe happy ik ben met mezelf! Dat is heel wat waard om te beseffen!

Duidelijk mag zijn dat mijn plannen dus iets in de war waren geschopt door deze beslissing. Ik kon vanaf het meditatiecentrum (dus geen klooster, helaas) bellen naar het hotel dat ik voor daarna had geboekt en het was mogelijk de boeking met een week te vervroegen. Dus vertrok ik naar Tossa de Mar aan de Costa Brava! Een lieflijk klein kustplaatsje met een oud kasteel, vele toeristische winkeltjes, mooi strand en een supergoede sfeer. Héél anders dan bijvoorbeeld het volgebouwde Lloret de Mar! Ik had daar een éénpersoonskamer geboekt; ff tijd voor mezelf! Voor het eerst sinds eind maart had ik weer een kamer voor mezelf, hoefde ik niets te delen en kon er ook niet elk moment iemand binnen vallen..... HEERLIJK was dat! Op het dak van het hotel was een geweldig terras, waar ik vele uren in de zon heb doorgebracht. De rest van de tijd heb ik gevuld met lezen, internetten, rondwandelen, strand, foto’s maken, heerlijk (uit)slapen en genieten van het lekkere weer (sorry, ik weet dat het nog steeds knudde is in Nederland). Het was geweldig!

Op mijn verjaardag (jaja, ben ondertussen 34 jaar!!) deed ik dát wat ik het liefste doe tegenwoordig; onderweg zijn! Ik reisde nu (7 uur) naar Beziers in Frankrijk om te gaan logeren bij Iris. Deze lieve dame heb ik in de Dominicaanse Republiek leren kennen, is van oorsprong Nederlandse, maar de laatste 35 jaar (ong) heeft ze in Frankrijk gewoond. Bij Iris ga ik een langere tijd blijven en vanaf hier vlieg ik terug naar Nederland. Wanneer dat zal zijn merken jullie vanzelf wel een keer. Voorlopig vermaak ik me prima aan de Franse Zuidkust: zon (al is het niet zoals het normaal hier is...overal staat het weer op z’n kop lijkt wel), zwembad in de tuin, fiets tot mijn beschikking en vlakbij de zee! Alle ingredienten voor heel veel plezier!! Het kan wel even duren voor jullie weer iets van me horen.....!! :D
Fijne zomer(vakantie) allen!!!!

Dikke, warme en zonnige knuffel van mij (misschien helpt het....)!