Eindelijk in Duitsland...

Hallo allemaal!!

Onze eerste tochtjes met Nederlanders én Duitsers zitten erop en het is allemaal goed gegaan. We waren uiteraard wel helemaal gesloopt, maar de gasten waren zeer tevreden en daar doen we het uiteindelijk voor!
De laatste keer dat ik schreef waren we nog in Nederland (Yerseke), ondertussen hebben we ons gesetteld vlakbij het centrum van Kiel.

Het eerste reisje dat we ondernamen op eigen verantwoordelijkheid (geen eigenaar meer aan boord) was met in totaal 7 mensen, met als eindbestemming Kiel. We vertrokken vanuit Stellendam en het beloofde een mooie tocht te worden. We konden al snel de zeilen hijsen en zeilden met een leuke snelheid naar het noorden. Uit de weerberichten bleek dat het een tijdje oostenwind 'veel' zou worden, dit betekende voor ons dat wij ergens zouden moeten wachten of een andere oplossing zoeken, aangezien het schip bij oost 'veel' niet echt meer vooruit komt (boven de waddeneilanden moet je er dan recht tegenin). Het wachten zagen we niet echt zitten en besloten daarom om binnendoor te gaan: IJmuiden, Amsterdam, Lelystad, Lemmer, Leeuwarden, Dokkum, Lauwersoog.... Dwars door Friesland en een stukje Groningen dus....!!! Tijdens dat tochtje hebben we ons heeeeeel erg groot gevoeld. Elke keer als je door een brug gaat en je hebt aan beide kanten minder dan een halve meter over, dan besef je wel dat je een zeeschip bent. En als je weer langs iemand z'n achtertuintje komt, voel je je ook errug groot!
Het is wél onze manoeuvreereigenschappen ten goede gekomen! Het was al met al een goede oefening. In Lauwersoog aangekomen waren we natuurlijk nog niet op plaats van bestemming, maar de weerberichten voor de volgende dag waren heel gunstig: het zou even twee dagen N-NW 'weinig' worden. Dus prima moment om naar Duitsland te gaan. Ware het niet dat ons zwaardliertandwiel in tweeën was gebroken..... Dit was al een oude scheur (wij konder er dus vrij weinig aan doen, gelukkig....) en het toeval wilde dat het op ons eerste reisje in zijn totaliteit scheurde. De lier is nog naar een 'lierenboer' in Friesland gebracht en we zijn uiteindelijk zonder lier naar Duitsland gevaren op de motor (het zwaard konden we toen dus niet gebruiken). Uiteindelijk kwamen we na 6 dagen aan in Duitsland (ma vertrokken en za aangekomen). In Kiel aangekomen bleek (eindelijk helder water) dat er een touwtje om de schroefas zat, dit moest even verwijderd worden. Zo'n klusje kan gerekend worden onder 'de minder leuke klusjes' (zie foto: het was uiteindelijk BJ die het water inging.....brrrr koud).
Wimpie (zie foto) had het ook allemaal overleefd, vond het allemaal wel wat raar, maar veel geluid kwam er nog niet uit hem, behalve wat gestresst gepiep.....

Eenmaal in Duitsland hadden we een week om het bootje op orde te krijgen voor de eerste gasten: familie, vrienden en kennissen. Heerlijk weekje ook om te ontspannen, weer een keertje uit te gaan in Kiel en even lekker winkelen (we zitten écht heel dicht bij het centrum en het is net of ik weer in Den Haag zit: alles binnen handbereik!).
In die week werden ons ook twee nieuwe lieren gebracht door twee jonge jongens uit Yerseke (via Friesland naar Kiel > lekker stukje rijden!). Die lieren brachten nog een hele verbouwing met zich mee, aangezien ze niet hetzelfde waren als de oude moest er op het achterdek van alles aangepast worden. Dit lukte allemaal in één dag, zodat de jongens weer snel terug konden. Ons restte toen alleen nog verven en alles werkend maken. Dit kregen we op tijd klaar (maar het idee van het ontspannende weekje, was wel een beetje weg...).

Na het zogenaamde ontspannende weekje kwamen de (bekende) gasten vol verwachting binnen druppelen. Het was even wennen om weer gasten aan boord te hebben, maar dat ging snel, want het waren natuurlijk bekenden: mijn ouders, de broer en zus en een vriend van BJ, Evie en ouders, vrienden van mijn ouders, klasgenoot van de zeevaartschool en bekenden uit Sneek! (Zie groepsfoto).
Het weer heeft in die week niet zo ontzettend meegezeten (we hebben nogal wat gedobberd), maar al met al is het wel een geslaagde en gezellige week geworden. We zijn wat nachtjes in Deense én in Duitse haventjes geweest. Evie was ook gezellig mee en samen hebben we op een avondje wat gedronken in een bar in een Deens klein dorpje (Søby). Nou, dat was een avontuur! Wij waren natuurlijk onbekenden en iedereen in het café zat op een gegeven moment om ons heen... Vooral het feit dat we uit Holland kwamen was interessant. We hebben er erg veel lol gehad! Gek taaltje hoor dat Deens!

Op een gegeven moment wen je aan een groep en dan is het alweer tijd dat ze gaan en dat is altijd weer een gek moment, want ineens ben je weer helemaal alleen op het schip en moet er weer van alles gebeuren (zoals kleine klusjes, schoonmaken, wassen, enz).

In het weekje stilliggen zijn we heel leuk verwelkomd door onze collega's hier in Kiel. We werden uitgenodigd mee te eten en werden op de hoogte gesteld van de gang van zaken bij het boekingskantoor (voor ons is het nieuw met dat boekingskantoor te werken). Bij zo'n etentje werd me gevraagd of ik vijf dagen in kon vallen als maat. Precies in die periode lagen we weer stil, dus ben ik daar op ingegaan.
Dat was het weekje ná het familie en vrienden-weekje. Weinig tijd dus om uit te rusten, want ik moest alweer naar een ander schip: de Stortemelk. Ik vond het heel leuk om met dat schip te varen omdat de Haagse Hogeschool de laatste drie jaar met dit schip gevaren heeft met de Heineken Race of the Classics en dit jaar zelfs met dit schip gewonnen heeft! Het is inderdaad een heftig scheepje: gaat erg snel schuin en wil zeker snel vooruit! (Weer eens iets anders dan de trage bakken die ik gewend ben...!).
De schipper (Florian) viel dat weekje ook in (en eigenlijk was het ook zijn eerste weekje als schipper zijnde). Florian bleek een hele aardige en humorvolle jongen te zijn en net zo oud als ik. Hij komt uit Zwitserland (inderdaad uit het Duitse deel, Evie!! Hij begreep mijn 'keukenkastje' en we hebben heel hard gelachen om mijn uitspraak, het lieveheersbeestje kwam iets minder duidelijk over....)
De groep aan boord bestond uit schoolkinderen: alleen maar jongens, ong. 17 jaar oud, alle geinteresseerd in techniek. Ze waren helemaal top, luisterden goed, waren enthousiast en initiatiefrijk! Dat weekje is me zeker goed bevallen. Het was alleen een beetje gek om alleen te slapen in een klein bedje in een (in verhoudig) klein matenhok.
Het was heerlijk om weer op de Engelina te komen en weer lekker te kunnen knuffelen met BJ. Er was alleen niet zo heel veel tijd voor, want tegen het begin van de avond kwamen de nieuwe gasten weer aan boord. BJ had in zijn 'eenzame' weekje het bootje helemaal in orde gebracht, dus er hoefde niets meer te gebeuren (heerlijk!).

Eenmaal 's nachts in bed was ik helemaal de weg kwijt (hoe snel je je eraan kan wennen dat je alleen slaapt), aangezien ik wakker schrok van het feit dat er iemand in mijn bed was en toen begon ik ook nog in het Duits aan BJ te vragen 'wer bist du?' (volgens mij was ik bang dat er zo'n scholiertje bij me in bed wou kruipen...) Gekke ervaring!

De volgende dag zijn we vertrokken met de nieuwe gasten (zie groepsfoto Duitsers). Ze waren echt heel erg leuk; hartelijk. Ze waren ook erg gecharmeerd van zo'n jong stel: wij dus (en dat is errug leuk om te horen natuurlijk). Ze deden enthousiast wat ik ze vroeg! Ja, het was een leuke groep. Maar na zo'n dagje Duits praten en luisteren en heel veel uitleggen, ben je wel echt gesloopt, dus we lagen al heel vroeg in bed. Zo ging het eigenlijk de dag erna ook en de laatste dag gingen ze rond 16 uur van boord en daarna zijn we in onze roef in slaap gevallen: moe, maar voldaan! De gasten bleken namelijk erg tevreden, hadden een heel leuk stuk in het gastenboek geschreven (gelijk een groepsfoto erbij geplakt > handig zo'n digitale camera+printer) en gaven ons nog twee flessen witte wijn en een leuke fooi. Gelukkig hebben we nu even een aantal dagen vrijaf, voordat er weer dingen moeten gaan gebeuren. Kunnen we even bijkomen.... Ik denk dat het vooral een kwestie van gewenning is. Ik kan me niet meer herinneren dat ik het seizoen op de Astrid ook zo moe was.... maar toen had ik ook een stuk minder verantwoordelijkheid en minder te regelen.... We zullen wel zien hoe snel we eraan zullen wennen.

Eind mei krijgen we een groep aan boord in Rostock, die twee weken blijft. Met hun gaan we naar Polen (als de wind meezit en anders wordt het waarschijnlijk Zweden ofzo).
Daar hebben we heel veel zin in. De groep vaart al ongeveer 15 jaar rond op de Oostzee, hebben praktisch alles al gezien, behalve Polen. Gelukkig zijn wij er vorig jaar al geweest en weten dus een beetje wat ons daar kan wachten.

Al met al kun je dus lezen dat we het hartstikke naar ons zin hebben. Ik hoop dat met jullie ook alles goed gaat.
Mochten er nou mensen zijn die dit lezen en heel graag iets op willen sturen naar ons (vinden we heel erg leuk > hint-hint-hint), dan kun je dat doen naar onderstaand adres. "Engelina" moet daarbij genoemd worden, omdat het per scheepsnaam wordt gesorteerd. We hopen wat post tegemoet te zien, elk berichtje uit Nederland is toch stiekem wel een klein feestje!

Ons postadres:
"Engelina"
Wieteke en Bart-Jan
Tiessenkai 9
D 24159 Kiel-Holtenau
Duitsland

Ohja: Wimpie gaat sinds kort he-le-maal los. Dat beest kan zingen......!!!! Helemaal te gek. Misschien komt er nóg meer variatie in als we de vogel-cd hebben... We kijken er naar uit, pap en mam. Alvast bedankt.

Nou, dit was het wel weer voor eventjes. Heel veel liefs van ons uit Kiel en tot een volgende keer....

PS: Ik heb ook nog foto's gemaakt toen het schip op het droge stond. Kun je zien hoe plat dat ding is van onderen! Ziet er altijd een beetje raar uit zo'n dokfoto. Met deze foto's is ook nog met het perspectief gespeeld...